راه فاطمه(س)

بسم الله و هو العلی الاعلی

در طول تاریخ 2 ندای یکسان اما با فاصله ی چندیدن قرن از رهبر جامعه ی مسلمین بلند شد.

یکبار علی، که امیرالمونین بود. در شهر کوفه فریاد برآورد که: «… کجا هستند برادران من که بر راه حق رفتند و با حق درگذشتند؟ أین عمار؟ …» علی از فقدان دوستان شهیدش که پیرو حق بودند، می گرید. از فقدان اهل بصیرتی که روشنگری کند و فتنه ها را تبیین کند می گرید.

یکبار دیگر از سلاله ی همین علی، سید علی عصر ما بود که پس از فتنه ی خودفروختگان و مغرضان، آن کافران بی دین، در تهران فریاد برآورد: « أین عمار؟ »

اما ما که کوفی نبودیم، گفتیم رهبرا! لبیک لبیک لبیک … و حماسه ی 9 دی را تحقق بخشیدیم. گفتیم آقا؟ خواص بی بصیرت اگر ساکتند یا موجب فتنه یا شعله ور شدنش می شوند، ما که نمرده ایم. هنوز پای آرمان انقلابمان محکم و استوار ایستاده ایم. ما همان فرزندان کالزبر الحدید هستیم.

اما امروز!!!! امروزمان چه شده است؟ در مجالس روضه ی حسین علیه السلام می نشینیم و می گوییم باید بصیرت داشت باید آگاه بود، اما حواسمان نیست که بصیرت فقط دانستن نیست. فقط غر زدن نیست. کجاست موضع گیری هایمان؟؟؟ کجاست عمار بودنمان؟ کجاست فریادمان بر سر استکبار؟ … نکند رنگ کوفی بر تنمان نشسته است؟ نکند قرار است، صدای أین عمار دیگری بشنویم؟ مگر میشود؟ مگر قرار ما نبود که عماروار بصیرت افزایی کنیم؟ مگر قرارمان نبود مدافع حرم حسین و زینب باشیم؟ زینب مدافعی چون عباس می خواهر که با عمل، بصیرتش را نشان دهد و حتی با رفت و آمدها و وسوسه های باطل دشمن تن به ذلت حضور در جبهه ی باطل ندهد. حسین مدافعی چون زینب میخواهد که از کوفه تا شام روشنگری کند. حب و بغض بنماید. موضع گیری کند. نه اینکه فقط بنشیند و بگوید باید بصیرت داشت.

بصیرت یعنی بدانی و عمل کنی. بشناسی و موضع بگیری. در جای خودش درست انتخاب کنی. در جای خودش اعتراض کنی و…

ما به کجا در حال رفتنیم؟ گویا غبار غفلت، چشمان و قلبمان را پوشانده!؟ فتنه ی 88 که یادتان نرفته است. به ساحت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام جسارت علنی شد. به ولایت مطلقه ی فقیه که همان وجود مبارک حضرت ولیعصر ارواحناله الفداه است جسارت شد. آنگاه امروز کسی که علناً از این فتنه حمایت کرده است، باید بیاید بشود وزیر؟ وزیر مملکتی که ما ملت آنیم؟ به کجا رسیده ایم که نمایندگانی را به مجلس میفرستیم که میگویند اگر امام رضا هم بود به کنسرت می رفت. کسانی که دین علاوه بر ملعبه ی دستشان، بقول خودشان بازیچه ای برای «مزاحشان» شده است.

الله الله که این سکوت جز از کوفی جماعت برنمی آید.

خودم و شما را به پرهیزکاری و تقوای الهی می خوانم که امروز راهی جز جهاد بر ما روا نیست و یاد آور میشوم امروز بیش از هرروز به زنده بودن عمارها نیازمندیم.

والعاقبه للمتقین

اشرف السادات موسوی

16آبان 1395

ای اشک اول و نفس آخرم حسین
ای سایه کرامت تو بر سرم حسین
من باورم شده که فدای تو می شوم
باور مکن که بگذرم از باورم حسین
تا بزم روضه های محرم مرا ببر
در من بدم که آتش خاکسترم حسین
دارد زبانه می کشد این روضه از دلم
گودال، تل، عطش، دل زینب، حرم، حسین

این روزها همه در تب و تاب پیادروی اربعین هستن.. در حال آمادگی برای شرکت در این مغناطیس حسینی. بعضیا بی قرارن و میترسن جابمونن.

آهای اونایی که توفیق و سعادت نصیبتون شده برید اربعین…آهای اونایی که امام حسین دستتونو گرفته که ببردتون کربلای خودش..برای ماها هم دعا کنید که قسمتمون بشه…

چندتا صوت و نرم افزار براتون میذارم که تو این سفر لازمتون میشه.ان شاءالله که مورد استفاده قرار بگیرید.

ملتمس دعای خیریم…

السَّلامُ عَلى مَن هُتِكَت حُرمَتُهُ، السَّلامُ عَلى مَن اُريقَ بِالظُّلمِ دَمُهُ، السَّلامُ عَلَى المُغَسَّلِ بِدَمِ الجِراحِ، السَّلامُ عَلَى المُجَرَّعِ بِكَأساتِ الرِّماحِ، السَّلامُ عَلَى المُضامِ المُستَباحِ، السَّلامُ عَلَى المَهجورِ فِي الوَرى، السَّلامُ عَلى مَن تَوَلّى دَفنَهُ أهلُ القُرى، السَّلامُ عَلَى المَقطوعِ الوَتينِ، السَّلامُ عَلَى المُحامي بِلا مُعينٍ.

ترجمه: سلام بر كسى كه حُرمتش را هتك كردند ! سلام بر كسى كه خونش را ستمكارانه ريختند ! سلام بر شسته شده به خونِ زخم ! سلام بر نوشيده از كاسه نيزه ها ! سلام بر ستم ديده حق بُرده شده اى كه حقّش را حلال شمردند ! سلام بر مهجور شده ميان مردم ! سلام بر آن كه روستانشينان ، عهده دار به خاك سپردنش شدند ! سلام بر آن كه رگ قلبش بُريده شده ! سلام بر حمايتگر بدون ياور !

زيارت ناحيه مقدسه (گوشه اي از هتك حرمت به سيد الشهدا از زبان امام زمان (عج)
المزار الكبير ابن مشهدي، ص ٤٩٦، بحار الأنوار، علامه مجلسي، ج ١٠١ ص ٣١٧.